ριπαίος

(I)

-αία, -ο, Ν

(για άνεμο) αιφνίδιος και σφοδρός.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ριπή + κατάλ. -αίος*. Η λ. μαρτυρείται από το 1894 στην εφημερίδα Ακρόπολις].

————————

(II)

-αία, -ον, Α [Ῥῑπαι]

1. αυτός που ανήκει στις Ρίπες

2. φρ. «Ριπαῑα ὄρη» — φανταστική οροσειρά στην οποία οι αρχαίοι Έλληνες τοποθετούσαν τη χώρα τών Υπερβορείων και θεωρούσαν ως κατοικία τής Νυκτός.